فناوری تشخیص چهره (Face Recognition) یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های شناسایی هویت افراد است که در سال‌های اخیر به‌طور گسترده در دستگاه‌های حضور و غیاب مورد استفاده قرار گرفته است. این فناوری با بهره‌گیری از الگوریتم‌های پردازش تصویر و یادگیری ماشین، ویژگی‌های منحصر به‌فرد چهره هر فرد را ثبت و تحلیل می‌کند.

نحوه عملکرد :

1. تصویر‌برداری از چهره: دوربین دستگاه، تصویر کاربر را در لحظه ورود یا خروج ثبت می‌کند.
2. استخراج ویژگی‌ها: الگوریتم‌های پردازش تصویر، نقاط کلیدی چهره مانند فاصله چشم‌ها، شکل بینی و خط فک را شناسایی می‌کنند.
3. تطبیق با پایگاه داده: ویژگی‌های استخراج‌شده با اطلاعات ثبت‌شده در بانک داده دستگاه مقایسه می‌شود و در صورت همخوانی، هویت فرد تأیید می‌شود.

مزایا

• بدون تماس: برخلاف کارت یا اثر انگشت، نیاز به لمس دستگاه نیست؛ این امر امنیت بهداشتی را افزایش می‌دهد.
• سرعت بالا: فرآیند شناسایی معمولاً کمتر از یک ثانیه طول می‌کشد.
• دقت زیاد: با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی، نرخ خطا بسیار پایین است.

چالش‌ها

• نور و زاویه تصویربرداری: تغییر شدید نور محیط یا زاویه صورت می‌تواند دقت شناسایی را کاهش دهد.
• حفظ حریم خصوصی: ذخیره و پردازش داده‌های بیومتریک نیازمند رعایت کامل قوانین حفاظت از داده‌ها است.

کاربرد در حضور و غیاب

دستگاه‌های حضور و غیاب مجهز به تشخیص چهره، امکان ثبت دقیق ورود و خروج کارکنان را فراهم می‌کنند و با اتصال به نرم‌افزارهای مدیریت منابع انسانی، گزارش‌گیری و کنترل شیفت‌ها را ساده‌تر می‌سازند. این فناوری به‌ویژه در سازمان‌ها، کارخانه‌ها، و مراکز آموزشی موجب افزایش بهره‌وری و کاهش تقلب‌های احتمالی می‌شود.